آرسِن : 1- (پهلوی، ārasan) انجمن، مجمع؛ 2- (در عبری) مردِ مبارز.

آرشا : (=آردا، ārdā)، مقدس.

آرشاک : (پارسی باستان) (= اشک و ارشک)، ، ارشک.

آرشاوير : 1- مرد مقدس؛ مرد نرمنش؛ 2- (اَعلام) هفتمين پادشاه اشكاني ايران كه شايد همان فرهاد (چهارم يا پنجم) باشد.

1- امتحان و آزمايش و تجربه؛ 2- آزموده و آزمايش شده.

آريوبَرزن : (=آريوبرزين) (اَعلام) نام سرداري از سرداران داريوش سوم در هنگام هجوم اسكندر مقدوني به ايران، كه شرافتمندانه از جان خود و همراهانش گذشت و تا واپسين دم ايستادگي كرد.

آزاد : 1- رها شده از گرفتاري يا چيزي آزار دهنده، فارغ، آسوده، بي دغدغه خاطر؛ مختار، صاحب اختيار؛ 2- (در گياهي) درخت جنگلي (آزاد درخت)؛ 3- (در قديم) نجيب، شريف، آزاده؛ 4- (در قديم) (شاعرانه) صفتي است براي بعضي گياهان.

آشور : 1- (در قديم) آشوردن؛ 2- (در موسيقي ايراني) گوشه‌اي در دستگاه‌هاي ماهور، نوا و راست پنجگاه؛ 3- (اَعلام) 1) نام پسر دومِ سام پسر نوح؛ 2) (در قديم)(= آسور) رب‌النوع مورد پرستش مردم كشور آشور؛ 3) آسور يا آشور نام سرزمينِ تمدن آشور.

آصف : (عربي از عبري) (اَعلام) 1) آصف [ابن برخيا]، نام دبير يا وزير حضرت سليمان نبي(ع) كه در قرآن كريم ذكر آن رفته است؛ 2) (در قديم) عنوان و لقبي بوده براي وزيران.

آكام : (عربي) 1- سرزمين فراز، سرزمين بلند، زمين‌هاي بلند؛ 2- تپه‌ها.