شريعت : (عربي) 1- شرع؛ 2- (در قديم) طريقه، روش؛ 3- (در اصطلاح) اقوال واعمال و احكامي است كه حق تعالي به زبان پیامبر اسلام(ص) بر بندگان مقرر فرموده است و موجب انتظام امور معاش و معاد است.

شقايق : (عربي) 1- (در گياهي) گلي سرخ رنگ؛ 2- گياهي يك ساله و علفي يا كاشتني اين گل كه بيشتر در مزارع، دشت ها و دامنه‌هاي كوهستان مي‌رويد؛ 3- كاسه بشكنك.

شَلاله : (عربی) 1- آبشار؛ 2- (در منابع عربی) شلال؛ 3- (در ترکی) آبشار، فوّاره.

شكيلا : (عربي ـ فارسي) (شكيل = خوشگل، زيبا + ا (پسوند نسبت))، منسوب به شكيل، خوشگل و زيبا.

شميسا : (= شمسا)، ( شمسا.

شمه : (عربی، شَمَّة) (در قدیم) بوی خوش.

شمسي : (عربي ـ فارسي) 1- (منسوب به شمس)، 2- داراي شمس (خورشيد)؛ 3- (در قديم) (به مجاز) سرخ رنگ.

شمسه : (عربي ـ فارسي) 1- نقش زينتي به شكل خورشيد كه در تذهيب، جواهر سازي، كاشي كاري و مانند آنها به كار مي‌رود؛ 2- نوعي پارچه؛ 3- (در قديم) خورشيد؛ 4- (به مجاز) عالي‌ترين و بهترين فرد.

شمامه : (عربي) 1- (در قديم) رايحه و بوي خوش؛ 2- گلوله‌ي خوشبو، دستنبو؛ 3- (به مجاز) شخص يا چيز دوست داشتني و خوشايند.

شمس‌جهان : (عربي ـ معرب فارسي) 1- خورشيد جهان، آفتاب گيتي؛ 2- (به مجاز) زيبارو.