شوكت : (عربي) 1- جاه و جلال؛ 2- عظمت، بزرگي

شَمین : (عربی ـ فارسی) (شم = بو، رایحه + ین (پسوند نسبت))، خوشبو.

شميمه : (عربي) (در قديم) بوي خوش.

شميم : (عربي) (در قديم) بوي خوش.

شهد : (عربي) 1- عصاره‌ي ميوه كه بر اثر جوشيدن غليظ شده است؛ 2- ماده‌ي قندي مذاب يا مايع؛ 3- (در قديم) عسل؛ 4- (در قديم) (به مجاز) هر چيز دلپذير و مطبوع.

شهره : (عربي) مشهور، نامور.

شهلا : (عربي) 1- داراي چشم رنگ سياه چون رنگ چشم ميش؛ 2- (به مجاز) زيبا و فريبنده (چشم)؛ 3- (در گياهي) ويژگي نوعي نرگس كه حلقه‌ي وسط آن سرخ يا بنفش است؛ نرگس، نرگس شهلا.

سَمر : (عربي) 1- (در قديم) حكايت، افسانه، داستان؛ 2- (به مجاز) مشهور و گفتار و سخن.

سَمرا : (عربي) زن گندمگون.

(عربي) 1- ويژگي آن كه چهره‌اش مثل ماه مي‌باشد؛ 2-(به مجاز) زيبارو.