اَرسام :(= آرشام و آرسام) آرشام.

اَرسطو : (معرب يوناني، Aristotle) (= ارسطاطالیس) [384-322 پیش از میلاد]، حكيم و فیلسوف مشهور يوناني، شاگرد افلاطون و مقلب به معلم اوّل. معلم اسکندر مقدونی، بنیانگذار مدرسه‌ي لوکئوم در آتن و مکتب فلسفی معروف به مشایی. مؤلف کتابهای بسیار درباره‌ي جهان شناسی، سیاست و هنر.

اَرسلان : (تركی) 1- شیر، شیر درنده، اسد؛ 2- از نامهای خاص ترکی؛ 3- (به مجاز) مرد شجاع و دلیر.

اَرسَن : 1- انجمن، مجلس، محفل، مجمع، مجلس بزم؛ 2- (در پهلوي) (آرسن، ārasan) انجمن، مجمع.

اِرشاد : (عربي) 1- رهبري، هدايت كردن، راه نمودن؛ 2- راهنمايي، نشان دادن راه درست.

اَرشاك : 1- (در بعضي از منابع) دلير مرد و مبارز؛ 2- (اَعلام) 1) نام مؤسس سلسله‌ي اشكاني كه به اشك اول مشهور است؛ 2) نام چند تن از پادشاهان ارمنستان.

اَرشان : 1- دلير، دلاور، درست؛ 2- (اَعلام) 1) نام پسر اردشير دوم؛ 2) نام پسر ارته باز كه يونانيان وي را «آرسنيس» نوشته اند.

اَرشد : (عربي) 1- رشيدتر، بزرگتر؛ 2- داراي درجه و مقامي بالاتر از ديگران، مافوق.

اَرَشك : (اَعلام) 1) شاه سلسله‌ي هخامنشی [338-336 پیش از میلاد] پسر و جانشین اردشیر سوم؛ 2) (= اشک اول) [حدود 248 پیش از میلاد]، سرسلسله و مؤسس خاندان اشكاني كه بعد‌ها آن (اشك) عنوان هر يك از پادشاهان اشكاني قلمداد شد.

اَرشيا : (در زند و پازند) تخت و اورنگ شاهان، گاه، تخت.