سُندُس : (معرب از فارسي؟) 1- (در قديم) پارچه‌ي ابريشميِ لطيف و گران‌بها؛ 2- (به مجاز) گلهاي ظريف و رنگارنگ.

سَنيه : (عربي) عالي، خوب.

سودا : (عربي) 1- (به مجاز) فكر، خيال، شور و شوق؛ 2- (در قديم) (به مجاز) علاقه‌ي شديد به كسي يا چيزي، عشق.

سوده :    (عربي) 1- ساييده، ساییده شده؛ 2- (اَعلام) [قرن اول هجری] نام دختر زمعه ابن قيس ابن عبد شمس، از همسران پیامبر اسلام(ص)، بیوه‌ي یکی از مسلمانان نخستین به نام سکران.

سوره : (عربي) هر يك از بخش‌هاي صد و چهارده‌گانه‌ي قرآن كه خود شامل چند آيه است، سورت.

سوفيا : (عربي) 1- (= صوفيه)، پيروان تصوف؛ 2- عاقل، خردمند؛ 3- (اَعلام) (= صوفيه) پايتخت بلغارستان.

سُها : (عربي) (اَعلام) (در نجوم) ستاره‌ي كم نوري در كنار ستاره‌ي عناق در صورت فلكي دُب اكبر كه در قديم قوّت چشم و دوربيني آن را با اين ستاره امتحان مي‌كردند.

سُهي : (عربي) مُمالِ سُها (= سُها)،م سُها.

سُهيلا : (عربي) 1- نرم، ملايم؛ 2- (مؤنث سهيل)، ( سهيل.

سياره : (عربي) 1- (در نجوم) هر جرم آسماني كه در منظومه‌اي به دور ستاره‌اي مي‌گردد، به ويژه هر يك از نُه جِرم آسمانيِ غير نوراني و بزرگ كه به دور خورشيد مي‌گردند؛ 2- (در قديم) كاروان، قافله.