اِلشن : (تركي) شادي ايل، حاكم، رهبر، حكمران يك منطقه.

الله‌يار : (عربي ـ فارسي) دوست خدا.

الوند : (در اوستا) 1- تندمند و داراي تندي و تيزي؛ 2- (اَعلام) 1) نام كوهي است در همدان؛ 2) رودي در قصر شيرين.

اليار : (تركي ـ فارسي) يار و ياور ايل، دوست و رفيق ايل، يار شهر و ولايت، ياور خويشان.

الياس : (عبری) (= ايليا) 1- (اَعلام) نام پيغمبري از يهود و بني اسرائيل در زمان آخاب و ايزابل كه نام وي در قرآن كريم به صورت‌هاي الياس و الياسين آمده است؛ 2- (در اسلام) وي يكي از چهار نبي جاويدان به شمار رفته است.

اميرارشيا : (عربی ـ فارسی ) حاکم و پادشاه درست کردار، امير درستکار.

اَمان : (عربي) 1- بي بيم شدن، بي ترس؛ ايمن؛ 2- حفاظت، عنايت؛ 3- زنهار، پناه؛ 4- ايمني، آرامش.

اَمجد : (عربي) (اَعلام) بزرگتر، بزرگوارتر، بزرگوار.

اميد : 1- آرزو، انتظار، رجا، توقع، چشمداشت؛ 2- اشتياق يا تمايل به روي دادن يا انجام امري همراه با آرزوي تحقق آن.

اميدوار : 1- آرزومند، متوقع، منتظر؛ 2- ويژگي آن كه احساس دلگرم كننده نسبت به برآورده شدنِ خواسته‌هايش دارد، يا آن كه به طور كلي به آينده خوش بين است؛ 3- (در قديم) آن كه يا آنچه به او (آن) اميد وجود دارد، مايه‌ي اميد.