امير : (عربي) پادشاه، حاكم، درجه‌اي پايين‌تر از پادشاه، فرمانده‌ي سپاه، سردار، سپهسالار.

اميراصلان : (عربي ـ تركي) پادشاه چون شير، حاكم دلاور، فرمانده و سردار چون شير.

اميرپارسا : (عربي ـ فارسي) امير پرهيزگار، پادشاه زاهد و متقي، حاكم دانشمند.

اميرجواد : (عربي) امير جوانمرد، پادشاه راد و بخشنده، حاكم سخي.

اميرحسن : (عربي) 1- پادشاه خوب و نيكو، فرمانده ي خوب؛ 2- (اَعلام) اميرحسن دهلوي ملقب به نجم‌الدين، عارف، شاعر فارسی‌گوی هندی و خوشنويس [قرن 8 هجري] متخلص به حسن که به تشویق امیرخسرو دهلوی به تصوف گرایش پیدا کرد.

اميرخسرو : ( عربی _ فارسی ) 1- امير و پادشاه عظيم الشأن؛ 2- (اَعلام) امير خسرو دهلوی شاعر بزرگ فارسی‌گوی هند دارای تبار ترک [قرن 7 و 8 هجری].

اميررضا : (عربي) پادشاه راضي و خشنود، فرمانده و سردار خشنود و خوشدل.

اميرصالح : (عربي) پادشاه و امير نيكو رفتار، حاكم شايسته، امير لايق.

اميرعباس : (عربي) (به مجاز) امير شجاع و دلاور، پادشاه و حاكم چون شير.

اميرعبدالله : (عربي) امير و پادشاهي كه بنده‌ي خداست.