رَشيده : (عربي) (مؤنث رشيد)، ( رشيد

رضوان : (عربي) 1- بهشت؛ 2- (در اديان) فرشته‌اي كه نگهبان يا دربان بهشت است؛ 3- (در قديم) رضايت، رضامندي.

رضوانه : (عربی ـ فارسی) (رضوان + ه (پسوند نسبت)) 1- منسوب به رضوان؛ 2- بهشتی؛ 3- (به مجاز) زیبارو.

رضيه : (عربي) (مؤنث رضي)، ( رضي.

رعنا : (عربي) 1- زيبا و دلفريب؛ 2- زن خويشتن آرا؛ 3- (در قديم) ويژگي آن كه يا آنچه به سبب داشتن ظاهر زيبا، قدرت، يا ثروت بسيار، خودخواه و گستاخ شده است؛ 4- (به مجاز) بلند و كشيده؛ 5- گلي كه از درون سرخ و از بيرون زرد باشد.

رفعت : (عربي) (به مجاز) برتري مقام و موقعيت، بلند قدري، افراشتگي و بلندي.

رفيعه : (عربي) (مؤنث رفيع)، ( رفيع.

رقيه : (عربي) 1- به معني دعا، تعويذ؛ 2- (اَعلام) يكي از چهار دختر پیامبر اسلام(ص) [قرن اول هجري] از خديجه و همسر عثمان؛ نام دختر امام حسين(ع)؛ [اين واژه در عربي به صورت رُقَيَّه/roqayya(e)/ تلفظ مي‌شود].

رُمَيصا : (عربي) 1- يكي از دو ستاره‌اي است كه برذراع است، شِعرهاي شاميه، غموص؛ 2- (اَعلام) مادر اَنس بن مالک، خادم النّبی. وی در غزوات حُنَین و اُحد حضور داشت و در اُحد به جنگجویان آب می رسانید و خنجری در دست گرفته بود. او با ابوطلحه ازدواج کرد و اسلام او را مهر خود قرار داد. از او 14 حدیث نقل شده که مسلم و نجاری یک حدیث از آن را جمله را صحیح شمرده اند.

رَنا : (عربي) 1- شادمان گرديدن، شاد شدن، چيزي كه در وي نگرند از جهت خوبي و حسن آن؛ 2- جمال.