اميرعرفان : (عربي) فرمانرواي آگاه، امير و پادشاه عارف، حاكمي كه اهل شناختن حق تعالي است.

اميرعطا : (عربي) (به مجاز) امير و پادشاه بخشنده، پادشاه و حاكم انعام دهنده.

اميرعلي : (عربي) امير و حاكم بزرگ و بلند قدر، پادشاه شريف و توانا.

اميركيان : (عربي ـ فارسي) امير پادشاهان، پادشاه پادشاهان، امير و پادشاه بزرگان و سروران.

اميرمحسن : (عربي) پادشاه و امير احسان كننده و امير نيكوكار و نيكو كردار.

اميرمحمّد : (عربي) امير بسيار تحسين شده وپادشاه ستايش شده.

اميرياسين : (عربي) از اسامي مركب، ( امير و ياسين.

اميريوسف : (عربي ـ عبري) از نام‌هاي مركب، ( امير و يوسف.

امين : (عربي) 1- امانتدار، زنهاردار؛ 2- طرف اعتماد، معتمد؛ 3-(اَعلام) 1) از القاب پیامبر اسلام(ص) پيش از بعثت؛ 2) ‌لقب جبرئیل؛ 3) لقب ابو عبدالله محمّد: ششمین خلیفه‌ي عباسی [193-198 قمری] که برادرش مأمون به تحریک ایرانیان بر او شورید و او به دست طاهر سردار ایرانی کشته شد.

امين‌الدين : (عربي) 1- آن که در دین امانت نگاه دارد؛ 2- هر کسی که دین خدا را چنان که هست به مردم بیاموزد؛ 3- (در تصوف) ولی کامل و مرشد راهدان.