تَمنا : (عربي) 1- آرزو؛ 2- خواستن چيزي معمولاً همراه با فروتني و تواضع.

تَهاني : (عربي) (در قديم) تهينت گفتن به يكديگر.

آتیه : (عربي) (مؤنث آتي) 1- آينده، زمان آينده؛ 2- (به مجاز) وضع و حالت چيزي در زمان آينده به ويژه وضع و حالت خوب يا مناسب.

باقیه : (عربي) (مؤنث باقي)، 1- عمل صالح؛ 2- آن كه يا آنچه وجود دارد، موجود؛ 3- پاينده، پايدار

باهِره : (عربي) (مؤنث باهر)، باهر، درخشان، تابان

بتول : (عربي) 1- كسي كه از دنيا منقطع شده است و به خدا پيوسته است؛ 2- زن بريده از دنيا براي خدا؛ 3- (اَعلام) لقب حضرت فاطمه(ع).

اِحترام : (عربي) 1- حرمت داشتن، محترم بودن؛ 2- حرمت، پاس، بزرگداشت؛ 3- رفتار و گفتاري كه نشان دهنده‌ي بزرگداشت و اهميت دادن به كسي يا چيزي است.

اختر : 1- (در نجوم) جرم فلكي، ستاره، كوكب، نجم؛ 2- (در گياهي) نام گل و گياهي است؛ 3- (در قديم) در باور قدما ستاره‌ي بخت و اقبال؛ 4- (در قديم) سرنوشت، بخت، طالع؛ 5- (در قديم) پرچم، عَلَم، درفش.

اَحيا : (عربي) 1- زندگان؛ 2- زندگي؛ 3- زندگي از نو؛ 4-خاندان‌ها، قبيله‌ها.

اِحسانه : (عربي ـ فارسي) (احسان + ه (پسوند نسبت))، منسوب به احسان، ( احسان.