ملاحت: (عربي) 1- حالتي در چهره كه شخص را دوست داشتني مي‌نمايد، نمكين بودن، با نمك بودن؛ 2- خوشايند بودن، دوست داشتني بودن.

ملايم : (عربي) 1- فاقد شدت و تندي؛ 2- (به مجاز) داراي اخلاق خوش و سازگار با ديگران، مهربان، نرمخو؛ 3- (در حالت قيدي) با نرمي و آهستگي، به آرامي، آهسته؛ 4- (در قديم) داراي تطابق، سازگار، متناسب؛ 5- (در قديم) خوشايند.

مَلك‌جهان : (عربي ـ معرب) 1- فرشته جهان؛ 2- (به مجاز) زيباروترين.

مَلَك‌زمان : (عربي) (= مَلَك جهان)، ( مَلَك جهان.

مَلَك‌سيما : (عربي) خوشگل، پري‌چهر، فرشته روي، زيبا روي.

مَلِك‌ناز : (عربي ـ فارسي) 1- موجب افتخار پادشاه به لحاظ زيبايي؛ 2- ويژگي آن كه ناز و كرشمه‌اي شاهانه دارد.

مَلِك‌نسا : (عربي) 1- پادشاهِ زنان، سَرور زنان؛ 2- فرشته رو و زيبا در ميان زنان.

ملودی : (فرانسوي، melodie) (در موسیقی) توالی تعدادی از اصوات در موسیقی سازی و آوازی، به گونه ای که یک واحد مستقل را بسازد و معمولاً قابل زمزمه کردن باشد.

مُلوك : (عربي) (جمعِ مِلَك) 1- پادشاهان؛ 2- (اَعلام) 1) دریای ملوک بخشی از اقیانوس آرام، میان شمال شرقی جزیره‌ي سلبس؛ 2) جزایر ملوک (= جزایر ادویه): گروهی شامل حدود 1000 جزیره در شرق اندونزی، میان جزیره‌ي سلبس و گینه‌ي نو که بیشتر آنها کوهستانی و آتشفشانی است.

مَليحه : (عربي) (مؤنث مليح) 1- (در قديم) (به مجاز) مليح، زيبا و خوشايند، داراي ملاحت، با نمك؛ 2- (در قديم) دوست داشتني و مورد پسند.