انديشه: 1- آنچه از انديشيدن حاصل مي‌شود‌، فكر؛ 2- (در قديم) توجه، غم‌خواري.

اِنسي : (عربي ـ فارسي) ( اِنس = انسان، بشر + ي (پسوند نسبت))، 1- مربوط به انس، انساني؛ 2- (در قديم) فردي از انس، انسان.

اِنسیّه: (عربي) ‌(‌اِنس‌= ‌انسان،‌ بشر‌+ ايه (پسوند نسبت))، مربوط به انس، منسوب به انس، انساني، آدمي.

اَنوشا : بي‌مرگ و جاويدان.

انوشه : 1- جاويد، باقي، پايدار؛ 2- (در حالت قيدي) به طور هميشگي، جاويدان، ابدي.

اَنيس : (عربي) 1- انس گيرنده، همدم، مصاحب، هم‌نشين؛ 2-(به مجاز) محبوب و مطلوب.

اَنيسا: (عربي ـ فارسي) (اَنيس + ا (پسوند نسبت))، منسوب به اَنيس؛ ( اَنيس.

اَنيسه : (عربي) (مؤنث انيس)، زن انس گيرنده و همدم، زن مصاحب و هم‌نشين. + ( اَنيس.

اولدوز: (تركي) ستاره، اختر، كوكب، نجم.

اوين : (= آوين) 1- آوردن؛ 2- (اَعلام) نام منطقه‌اي در شمال غرب تهران، که پیشتر از روستاهای شمیران بود.