مَهرام : (مَه + رام) 1- آن كه ماه رام اوست؛ 2- (به مجاز) خوشبخت.

مِهران : 1- به معني دارنده‌ي مهر؛ 2- (اَعلام) 1) نام يكي از خاندان‌هاي هفتگانه‌ي عصر ساساني (ويس پوهر) مقر افراد اين خاندان پارس بوده است؛ 2) نام پدرِ اورند سردار ايراني در عهد انوشيروان و نيز نام چند تن اشخاص در ايران باستان؛ 3) نام شهرستانی در غرب استان ایلام.

مِهربُد : (مهر = مهرباني و محبت + بُد /-bod/ (پسوند محافظ يا مسئول))، 1- محافظ يا نگهبان مهرباني و محبت؛ 2-(به مجاز) شخصِ مهربان.

مِهرتاش : (فارسي ـ تركي) [مِهر = مهرباني، محبت + تاش (تركي) (= داش) اين كلمه به آخر اسم‌ها اضافه مي‌شود و شركت، مصاحبت يا همراهي را مي‌‌رساند و معادل پيشوند «هم» است]؛ 1- روي هم به معناي هم ‌مهر؛ 2- (به مجاز) با محبت و مهربان.

مِهرداد: 1- داده‌ي مهر، آفريده شده‌ي مهر؛ 2- (اَعلام) 1) نام چهار تن از شاهان اشكاني. مهرداد اول: شاه [حدود 171-138 پیش از میلاد] و نخستین فرمانروای بزرگ اشکانی، که سلوکیان را یکسره از قلمرو ایران بیرون راند؛ مهرداد دوم (= مهرداد بزرگ): شاه [حدود 123- 188 پیش از میلاد]، که سکاها را شکست داد و با چین روابط بازرگانی برقرار کرد؛ مهرداد سوم: شاه [حدود 57-55 پیش از میلاد]، که پدرش را کشت و برادرش به یاری درباریان بر او شوریدند و سلطنت را در دست گرفت؛ مهرداد چهارم: شاه [128-147 میلادی]؛ 2) مهرداد نام يكي از گماشتگان آستياگ كه كوروش را در کودکی به دست او سپرده بودند ؛ 3) نام پسر خسرو پرويز پادشاه سلسله‌ي ساسانی.

مِهرزاد : (= زاده‌ي مهر) (اَعلام) بنا بر بعضي از نسخه‌هاي شاهنامه نام يكي از پسران اسفنديار است (مهرنوش).

مهرشاد : (= خورشاد)، ( خورشاد.

مَهزيار : 1- (= مازيار)، ( مازيار؛ 2- (اَعلام) نام پدر علي اهوازي [علي ابن مهزيار اهوازي دورقي شيعي، مكني (كنيه‌ي او) به ابوالحسن مشهور به پسر مهزيار، وي فقيه و مفسر بود].

مُهنّد : (عربي) (در قدیم) ساخته شده در هندوستان به ویژه نوعی شمشیر، هندوانی، شمشیر هندی.

مِهياد : (مِه = مِهتر، بزرگتر + ياد)، 1- تداعي‌گر مِهتري و بزرگي؛ 2- (به مجاز) مِهتر و بزرگتر.