اَحلام : (عربي) 1- جمع حلم، بردباري‌ها، وقارها؛ 2- عقل‌ها؛ 3- جمع حليم، بردباران.

اِبتهاج : (عربي) 1- شادن شدن، خوش و خرم؛ 2- (در قديم) شادماني، خوشي.

اِبتسام : (عربي) 1- لبخند زدن، تبسم كردن؛ 2- (در قديم) تبسم، لب‌خند.

اِخلاص : (عربي) 1- دوستي خالص داشتن، خلوص نيت داشتن، عقيده داشتن، عقيده پاك داشتن، ارادت صادق داشتن؛ 2- (در تصوف) يك سره روي كردن و پرداختن به خداوند؛ 3- (اَعلام) سوره‌ي صد و دوازدهم از قرآن كريم داراي چهار آيه؛ 4- (در قديم) رها كردن، نجات دادن.

ادیبه : (عربي) (مؤنث اديب)،

ادنا : (عربي، ادنی) 1- از واژه های قرآنی؛ 2- (در قدیم) کمترین، جزئی ترین؛ 3- پایین تر؛ 4- پایین ترین، نازل ترین.

اَزهار : (عربي) (جمع زَهر) (در قديم) گل‌ها، شكوفه‌ها.

اِسرا : (عربي) 1- به شب راه رفتن، در شب سير كردن؛ 2- معراج پيامبر اسلام(ص)؛ 3- (اَعلام) نام هفدهمين سوره‌ي قرآن كريم داراي صد و يازده آيه.

اريكا : 1- (در گياهي) فوفل، پوفل، درختي از تيره‌ي نخل ها كه در مناطق گرم آسيا مي‌رويد، نخل هندي؛ 2- (در عربي) فُوفَل، تانبُول، كَوتَل؛ (در انگليسي و آلماني) اريكا، Areka،Areca .

اَسما : (عربي) 1- نام‌ها، اسامي؛ 2- معارف، حقايق؛ 3- (در تفسير قرآن) و (در تصوف) به معناي معارف، حقايق و علوم آمده است؛ 3- (اَعلام) 1) نام همسر پیامبر اسلام(ص)؛ 2) نام دختر امام موسي كاظم(ع)؛ 3) نام همسر حضرت علي(ع).