آذرنوش : (اَعلام) 1) (در شاهنـامه) «نوش‌آذر» آمده و آن نام آتشكده‌اي است در بلخ كه زرتشت در آنجا به دست يك توراني كشته شد؛ 2) نام آتشكده‌ي دوم از جمله‌ي هفت آتشكده‌ي فارسيان.

آذين: 1- زيور، زيب، زينت، آرايش؛ 2- (در قديم) آيين، رسم و قاعده.

آرزو : (پهلوی، ārzok) 1- خواهش، كام، مراد، چشمداشت، اميد، توقع و انتظار؛ 2- ميل و اشتياق براي رسيدن به مراد يا مقصودي معمولاً مطلوب؛ 3- (اَعلام) (در شاهنامه) دختر شاه یمن و همسر سلم پسر فریدون و نیز دختر ماهیار گوهر فروش و همسر بهرام گور.

آتوسا : (از يوناني Atossa) 1- (در اوستایی) زَبَردست؛ 2-(اَعلام) 1) نام چند شاهزاده خانم ايراني عهد هخامنشي و مشهورترين آنان دختر كوروش بزرگ، زن داريوش اول و مادر خشايارشاي اول است [حدود 500 سال پیش از میلاد]؛ 2) (در اوستا) هوتَئُسا (=آتوسا) مادينه، و نيز نامِ شه بانوي دوست داشتني گشتاسب شاه.

آزاده : 1- آزاد، اصيل؛ 2- (در قديم) نجيب، شريف، صالح؛ 3- (در قديم) ايراني؛ 4- (اَعلام) نام زنِ چنگ نوازي در زمان بهرام گور.

اِلسا : (ترکی ـ فارسی) (ال= ایل+ سا (پسوند شباهت)) مثل ایل، همانند ایل.

آرميتا : (اوستايي) پارسا، پاك، فروتن.

آزیتا : 1- سوزن کاری کردن؛ 2- نقش زدن با قلم بر روی اشیا. 3- آزاده

آناهيتا : (اوستايي) 1- بي‌آلايش، پاك، به دور از آلودگي و ناپاكي؛ 2- (در اساطیر) به معنای مادر مقدسِ نیالوده (= باکره)، برجسته ترین نماد مادینه‌ي آریایی، نمایه‌ي زن (= مادر کامل) است. 3- الهه آب

آهو : 1- غزال، غزاله؛ 2- (به مجاز) معشوق زيبا؛ 3- (در قديم) (به مجاز) چشم زيبا؛ 4- (در قديم) (به مجاز) تندرونده، سريع‌ العمل. 5- شاهد ، معشوق، يکي از همسران فتحعلي شاه قاجار