آيينه(آئینه) : (= آيينه و آينه) 1- سطح صاف و صيقل يافته شيشه‌اي يا فلزي كه تصوير را منعكس مي‌كند؛ 2- (به مجاز) (در تصوف) دل عارف كه حقايق در آن منعكس مي‌شود؛ 3-(در قديم) (در موسيقي ايراني) نوعي طبل يا زنگ كه از پشت فيل معمولاً در جنگ به صدا در مي‌آورده‌اند.