بهاره : 1- مربوط به بهار؛ 2- به عمل آمده در بهار؛ 3- منسوب به بهار. + م بهار. -

بهجت : (عربي) شادماني، نشاط.

بِهدخت : (به + دخت = دختر)، دختر نيك و خوب.

بهرخ : خوشگل و نيك منظر.

بِهسا : (به + سا (پسوند شباهت))، نيك چون خوبان و نيكان.

بهشت : 1- (در ادیان) جایی بسیار سرسبز و خرّم، با نعمت های فراوان که نیکوکاران پس از رستاخیز در آن زندگی جاوید خواهند داشت، جنت در مقابل دوزخ؛ 2- (به مجاز) با صفاترین و بهترین جا؛ 3- (به مجاز) دختر زیبا و با طراوت.

بهشته : (بهشت + ه (پسوند نسبت))، 1- منسوب به بهشت؛ 2- (به مجاز) زيبا رو.

بِهشيد : تابناك و داراي فروغ و روشنايي.

معنی اسم بِهناز : خوش ناز و ادا.

بِهي : (در قديم) 1- خوبي، نيكي، نيكويي؛ 2- تندرستي، سلامت؛ 3- نيك‌بختي، سعادت. [اين كلمه چنانچه بَهي /bahi/ تلفظ شود به معني زيبا، نيكو و خوب است].