اِكرام : (عربي) 1- بزرگداشت، گرامي داشتن، احترام‌كردن، حرمت، احسان؛ 2- از واژه‌هاي قرآني.

اَكرم : (عربي) 1- گرامي‌تر، آزادتر، بزرگتر، بزرگوار، گرامي؛ 2- از نام‌هاي خداوند.

بِلقيس : (عربی) (اَعلام) ملكه‌ي شهر سبا كه در روايات نام همسر حضرت سليمان(ع) است. [پيشينه و ريشه‌ي نام بلقيس به درستي دانسته نيست، برخي آن را برگرفته از واژه‌ي احتمالاً يونانيpallaxis، به معناي دختر باكره يا همخوابه دانسته‌اند و براي آن معادل‌هايي در زبان‌هاي آرامي و عبري برشمرده و بعضي ريشه‌ي يوناني آن را به معناي نوعي آلت موسيقي دانسته‌اند و معادل‌هايي در زبان سومري، اَكَديِ بابلي و لاتين براي آن برشمرده‌اند. همچنين برخي بر اين عقيده‌اند كه نام بلقيس از واژه‌ي اوستايي pairikaدر دوره‌ي هخامنشيان است كه بعدها در فارسي به صورت پري درآمده است. در هر صورت اينان متفق‌اند كه اين واژه وارد زبان عبري شده و در عربي به صورت بلقيس درآمده است.

اِل‌آي : (تركي) 1- ماه ايل؛ 2- (به مجاز) زيباروي ايل.

اُلدوز : (ترکی) (= اولدوز)، اولدوز.

اِلسانا : (تركي ـ فارسي) [ال = آل، شهر و ولايت، خويشي + سان (پسوند شباهت) + ا (الف اسم ساز)]، مثل ايل، مثل مردم ايل و شهر و ولايت، چون خويشان.

اُلفت : (عربي) خو گيري، انس‌، محبت، دوستي، همدمي، عادت كردن به كسي (چيزي) همراه با دوست داشتن ِاو (آن).

اُلگا : (تركي) (= الكا) (در قديم) سرزمين، ناحيه؛ (اَعلام) قدیسه الگا [حدود 890-969 میلادی] اولین قدیسه‌ي روسی، همسر و نایب السلطنه‌ي امیر کِیف [945-957 میلادی]، که مسیحی شد و مسیحیت را در روسیه رواج داد.

الماس : (از يوناني) 1- (در مواد) كربن خالصي كه در دما و فشار زياد متبلور شده باشد. سخت‌ترين ماده‌ي طبيعي است و كاربردهاي تزييني و صنعتي دارد؛ 2- (در قديم) ( به مجاز) شمشير.

الميرا : (تركي ـ فارسي) (ال = ايل + ميرا) (به مجاز) فدائي ايل.