ايران : 1- نجد (فلات) ايران، كشور (مملكت) ايران؛ 2- آزادگان.

ايران‌دخت : (ايران + دخت = دختر)، دختر ايران، دختر ايراني، دختر آريايي.

ايرانه : (ايران + ه (پسوند نسبت))، منسوب به ايران، مربوط به ايران، ايراني، منتسب به ايران‌ زمين.

ايرن : گونه‌اي ديگر از واژه‌ي ايران، گ ايران.

ايلا: (عربي) 1- ايلا و ايله در قاموس كتاب مقدس به معني درختان آمده؛ 2- (اَعلام) نام شهري در ساحل شرقي خليج بحر قلزم.

ايلناز : (ترکی ـ فارسی) (ایل + ناز = افتخار، نوازش، زیبا)، 1- افتخار ایل؛ 2- مورد نوازش ایل؛ 3- نازنین ایل.

ايما: (عربي) 1- چيزي را با حركتِ دست يا چشم و ابرو نشان دادن، اشاره؛ 2- بيان موضوعي به طور رمز يا خلاصه.

ايمانه: (عربي ـ فارسي) (ايمان + ه (پسوند نسبت))، منسوب به ايمان، م ايمان.

ايناس: (عربي) (در قديم) انس، مؤانست، انس دادن، خو گرفتن، انس يافتن، دمسازي.

آذرخش: 1- صاعقه، برق؛ 2- نام نهمين روز از ماه آذر. [آذرگشسب را هم گاه آذرخش گفته‌اند]. [این واژه تصحیفِ «آذرجشن» است و آذرجشن، جشنی در روز آذر (نهم) از ماه آذر بوده که در این روز به زیارت آتشکده ها می رفتند. (نقل از برهان قاطع، به اهتمام دکتر معین، ص26 پاورقی آذرخش)].