آرمينا : 1- (آرمين + ا (پسوند نسبت))، منسوب به آرمين؛ 2- (اَعلام) نام ساتراپ نشينِ [سرزمين تحت فرمان استاندار] ارمنستان كه پارسيان (ايرانيان) به آن «آرمينا» و بابليان به آن «اورارتو» مي‌گفتند.

آرمينه : (آرمين + ه/-e/ (پسوند نسبت))، منسوب به آرمين، آرمين. 1) و 2)

آرنوش : (آر = آريايي، ايراني + نوش = جاويد) روي هم به معني ايراني و آريايي جاويد.

آرنيكا : 1- (در گياهي) هميشه بهار كوهي، تنباكوي كوهي؛ 2- (در عربي) دُخانُ‌الفُوج، خانِقُ الفَهد؛ 3- (در انگليسي، فرانسه و آلماني) آرنيكا، Arnica.

آريانا : 1- منسوب به آريا، آريايي؛ 2- (اَعلام) 1) نامي است كه جغرافي‌دانان يوناني به قسمتي از ايران يعني سرزمين آريائي‌ها داده بودند؛ 2) نام قديم ايران؛ [«اراتُستن» يوناني نخستين نويسنده‌ي خارجي است كه اين اسم (آريانا) را استعمال كرده و قسمتي از ايران را آريانا ناميده]؛ 3) نام دایرةالمعارف فارسی که در سالهای 1328-1348 شمسی در 6 جلد به وسیله انجمن دایرةالمعارف افغانستان در کابل منتشر شده است.

آرياناز : 1- مايه‌ي افتخار نژاد آريايي؛ 2- مظهر زيبايي و جمال نژاد آريايي.

آريسا: (آري = آريايي + سا (پسوند شباهت)) (= آريسان)، ( آريسان.

آريَنا: (آرين+ ا (پسوند نسبت))، منسوب به آرين، ( آرين (؟)؛ [این واژه با آرینا/arina/ هم نویسه است، که در اساطیر آرینا نام ایزد بانوي خورشيد در میان قوم قدیمی هیتی است که دیر زمانی آسیای کوچک در سطه‌ي ی آنان بود و از خود فرهنگ و شهر آبادی شایان توجهی را به یادگار گذاشتند].

آزرم : 1- داد، انصاف، شرم، حيا، لطف؛ 2-(در قديم) ملايمت، مهرباني، ارج و قرب، ارزش و احترام، آسودگي، آسايش.

آسا : 1- آسودن؛2- آسايش دهنده؛ 3- وقار، ثبات؛ 4- آراينده؛ 5- (در قديم) شكل و شمايل.