نِگار : 1- (به معني نگاشتن و نگاريدن)؛ نقش، تصوير؛ 2- (به مجاز) معشوق زيباروي؛ 3- (در قديم) (به مجاز) دختر يا زن زيباروي؛ بت و صنم؛ 4- زيور و زينت؛ 5- نقش نگين؛ 6- (در قديم) رنگين و منقش؛ 7- (اَعلام) نام شهری در شهرستان بردسیر، در استان کرمان.

نَقشين : (عربي ـ فارسي) (در قديم) داراي نقش، نقش‌دار.

نمونه : 1- مقدار يا تعداد كم از چيزي يا از مجموعه‌اي كه نشان‌دهنده‌ي ويژگي‌هاي آن چيز يا آن مجموعه است؛ 2- نمودار؛ 3- مثال؛ 4- سرمشق، الگو؛ 5- داراي ويژگي‌هاي شايسته كه مي‌تواند براي ديگران سرمشق باشد.

نورالهدي : (عربي) نورِ رستگاري، راستي و پيروزي.

نورالعين : (عربي) 1- نور ِچشم (چشم‌ها)؛ 2- (به مجاز) عزيز و گرامي.

نورا : (نور+ ا (پسوند نسبت)) 1- نوراني، درخشان؛ 2- (به مجاز) زيبا.

نوبهار : 1- آغاز فصل بهار؛ 2- (در قديم) سبزه‌ي نو رسته، گل و شكوفه‌ي تازه روييده؛ 3- نو بهار (از سنسكريت) (در قديم) به معني معشوق يا زن زيبا؛ 4- (اَعلام) نام معبد بودايي در بلخ که به علت وجود بت‌هاي زيبا در آن، «مشبه به» زيبارويان و معشوقگان قرار گرفته است.

نوبَر : 1- ويژگي ميوه‌اي كه در آغاز فصل خود به بازار مي‌آيد؛ 2- (به مجاز) تازه و جديد؛ 3- (در قديم) تَر و تازه، شاداب؛ 4- (در قديم) تحفه، نو برانه.

نَوال : (عربي) 1- آنچه بخشيده مي‌شود، عطيه؛ 2- (در قديم) بخشش و عطا.

نَوا : 1- صداي موسيقيايي، نغمه؛ 2- (در موسيقي ايراني) يكي از دستگاههاي هفت‌گانه‌ي موسيقي سنتي ايران؛ 3- آوازِ پرندگان خوش صدا، مانند بلبل؛ 4- (در قديم) (در موسيقي ايراني) آواز، از الحان قديمي، 5- پرده، مقام؛ 6- سامان و ترتيب و نظم؛ 7- (در قديم) (به مجاز) نفع و سود، فراخي نعمت، فراخي.