ايلياد : (تركي ـ فارسي) 1- ياد ايل، به ياد ايل؛ 2- (در يوناني) منظومه‌ي منسوب به هومر در شرح جنگ تروا، معروفترين حماسه‌ي دنياي قديم و از شاهكارهاي ادبيات جهان [قریب به 9 قرن پیش از میلاد].

ايليار : (تركي ـ فارسي) دوست و رفيق ايل، يار و ياور ايل، كسي كه همدم و مونس ايل و طايفه است.

ايمان : (عربي) اعتقاد به وجود خداوند و حقيقت رسولان و دين ، در مقابل كفر.

ايمن : (عربی) 1- آسوده خاطر، در امان، محفوظ؛ 2- (در قدیم) با آسودگی خاطر.

ايّوب : (عبری) 1- برگشت به سوي خدا؛ 2- (اَعلام) 1) (در تورات) از پیامبران بنی اسرائیل که گفته شده است دچار بلاهای زیاد شد، ولی تحّمل کرد تا نجات یافت؛ 2) از کتابهای عهد عتیق، درباره‌ي سرگذشت ایّوب نبی.

ثامر : (عربي) مثمر، ميوه دهنده، ميوه دار.

ثامن :(عربي) (در قديم) هشتم، هشتمين. [اين نام به اعتبار ثامن‌الائمه، امام هشتم شيعيان، علي بن موسي‌الرضا(ع) انتخاب مي‌شود].

توكل : (عربي) 1- يقين داشتن به رحمت خداوند و اميد بستن به او؛ 2- (در تصوف) واگذار كردن كارها به خداوند در جايي كه اراده و قدرت بشري كارساز نباشد.

توفيق : (عربي) 1- امكان دستيابي به مقصود، موفقيت، كاميابي؛ 2- ياري و تأييد، تأييد پروردگار، مدد الهي؛ 3- (در قديم) سازگار گرداندن دو يا چند چيز با هم، سازگاري؛ 4-(اَعلام) 1) شاه مصر [1879-1892 ميلادی] که نظارت بريتانيا را بر اداره‌ي امور مصر پذيرفت و تسلط مصر بر سودان را از دست داد؛ 2) روزنامه نگار و هنرپيشه‌ي ايرانی، [حدود 1258-1318 شمسی] از پيشگامان نمايش کمدی، ناشر و بنيانگذار روزنامه‌ي فکاهی توفيق.

تورج : (پهلوي) (اَعلام) نام پسر بزرگ فريدون؛ همان تور كه توران منسوب به اوست، چنانكه ايران منسوب به ايرج است.