رَشيد : (عربي) 1- داراي قامت بلند و متناسب، بلند و متناسب؛ 2- شجاع، دلير؛ 3- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 4- (اَعلام) رشید وطواط (= رشیدالدین محمّد)، ) رشیدالدین. 2)

رضا : (عربي) 1- رضايت، راضي، خشنود؛ 2- (در تصوف) رضا اين است كه بنده از مشيّت حق گله نكند و نامرادي را رضاي حق بداند و با روي خوش بپذيرد. 3- (اَعلام) 1) امام رضا(ع): (= علي ابن موسي الرضا)، ابوالحسن علی ابن موسی [151-203 قمری] هشتمين امام شيعيان، که مأمون زیر فشار ایرانیان او را ولیعهد خود کرد، سپس مسموم و به شهادت رساند. آرامگاهش در مشهد بزرگترین زیارتگاه ایران است. امام غریب، شاه خراسان و ضامن آهو از لقبهای اوست؛ 2) رضا عباسی: [زنده در 1000 قمری] نقاش ایرانی، از مردم کاشان. در دربار شاه عباس کبیر فعالیت داشت؛ 3) رضا قلی خان للـه باشی، ر هدایت 3- 1)

رفیع : (عربي) 1- افراشته، مرتفع، بلند؛ 2- (به مجاز) با اهميت، ارزشمند، عالي؛ 3- (اَعلام) نام شهری در شهرستان دشت آزادگان، در استان خوزستان.

ذاکر : (عربي) آن‌كه خدا را ستايش مي‌كند، آن كه ذكر خدا مي‌گويد؛ ياد كننده‌ي خدا؛ ياد كننده.

ذَبيح : (عربي) (در قديم) ذبح شده، مذبوح.

ذوالفقار : (عربي) 1- در لغت به معني صاحب فقرات، و فقره هر يك از مهره‌هاي پشت است كه ستون فقرات از آن مركب است؛ 2- (به مجاز) شمشير؛ 3- در اصل نام شمشير حضرت علي(ع) که پيامبر اسلام(ص) آن را در جنگ بدر به غنيمت گرفت و بعدها به آن حضرت داد.

ديار : (عربي) (جمعِ دار)، سرزمين، كشور، موطن، زادگاه.

دَيّان : (عربي) 1- قاضي، داور، حاكم، پاداش دهنده؛ 2- يكي از اسما الهي؛ 3- (در اوستا، dayān) به معني فرمانده.

خالِد : (عربي) 1- (در قديم) پاينده و جاويد؛ 2- (اَعلام) 1) خالد ابن اسعد [قرن اول هجری] صحابی پيامبر اسلام(ص) و از مهاجران به حبشه؛ 2) خالد ابن وليد [قرن اول هجری] سردار عرب، صحابی پيامبر اسلام(ص) که در فتح مکه شرکت داشت. فاتح حيره، شام و قِنَسرين؛ 3) خالد برمکی [86-165 قمری] دولتمرد ايرانی از خاندان برمکيان، که همراه ابومسلم برای برانداختن امویان جنگيد، از مشاوران منصور خلیفه بود و نقشه‌ي شهر بغداد را طرح کرد.

خالِق : (عربي) 1- آن‌كه كسي يا چيزي را پديد مي‌آورد، به وجود آورنده، آفريننده؛ 2- از نام‌هاي خداوند.